Tel. 22-619-34-86/87
E-mail:  zs33@eduwarszawa.pl
Adres: ul. Targowa 86, 03-448 Warszawa

 

Historia Zespołu Szkół nr 33 w latach 1917 – 2007

Na początku XX w. stan oświaty na Pradze nie przedstawiał się imponująco. Szkolnictwo rządowe ograniczało się do kilkuklasowych szkół elementarnych. Ponadto istniało jedno gimnazjum męskie (wśród sześciu istniejących w Warszawie) z językiem wykładowym rosyjskim.

Rewolucja w 1905r. umożliwiła rozwój prywatnych szkół średnich z polskim językiem wykładowym.

Powstało wtedy kilka pensji dla dziewcząt. Szkoły te były kosztowne i kształciły głównie młodzież ze środowisk inteligenckich lub przemysłowych.

Ważnym wydarzeniem dla historii Pragi było powołanie w 1917 r. pierwszej szkoły zawodowej pod nazwą „Królewsko-Polska Szkoła Rzemieślnicza na Pradze”. Mieściła się przy ul. Szerokiej 5 (obecnie ul. Kłopotowskiego).

Od 1918 r. funkcjonowała w budynku dawnej fabryki tekstylnej carskiego płk Gorbowa przy ul. Brukowej 25 (obecnie ul. Stefana Okrzei).

uczniowie

W 1920 r. szkoła zmieniła nazwę na Państwową Szkołę Rzemieślniczą na Pradze. Od początku cieszyła się dużym zainteresowaniem młodzieży. Ze względu na ograniczone możliwości lokalowe nie była w stanie przyjąć wszystkich chętnych.

Nauka odbywała się w różnych miejscach – warsztaty – w budynku fabrycznym przy ul. Brukowej, a zajęcia teoretyczne na terenie sąsiedniej posesji przy ul. Szerokiej 26, wynajmowanej od Zygmunta Maciejewskiego – właściciela Szkoły Handlowej.

Starania dyrekcji szkoły o uzyskanie kredytów i terenu na budowę własnego gmachu szkolnego zostały uwieńczone sukcesem dopiero w 1936 r. kiedy to korzystając z funduszy Towarzystwa Oświaty Zawodowej podjęto budowę nowej siedziby szkoły. Jednocześnie nastąpiła kolejna zmiana nazwy szkoły na Państwowe Gimnazjum Mechaniczne.

wolskiinż. Kazimierz Wolski dyrektor szkoły w latach 1920-1937

W 1937 r. oddano długo oczekiwany nowy gmach przy ul. Targowej 86. Teren na którym stanęła szkoła nazwany był wg Wiecha przez okolicznych mieszkańców „kozaki”. Nazwa wywodziła się stąd, że przed I wojną światową odbywały się tam ćwiczenia II Orenburskiego Pułku Kozaków.

Budynek był nowoczesny i wygodny, zaprojektowany w kształcie litery L (el). Od strony ul. Targowej mieściły się sale lekcyjne i duża sala gimnastyczna, a wzdłuż ulicy Ratuszowej świetnie wyposażone warsztaty. Na pierwszym piętrze była ślusarnia, zaś na dole hala obrabiarek, kuźnia, spawalnia i formiernia, gdzie wykonywano formy odlewnicze.

gordzialkowski
inż. Władysław Gordziałkowski dyr. szkoły w latach 1937 – 1944

Szkoła cieszyła się ogromnym powodzeniem. W archiwach zachowały się zdjęcia inżyniera Kazimierza Wolskiego dyrektora szkoły pełniącego tę funkcję w latach 1920 – 1937, oraz zdjęcia inż. Władysława Gordziałkowskiego pełniącego funkcję dyrektora w latach 1937-1944. Przetrwały cudem zdjęcia uczniów i nauczycieli związanych ze szkołą w latach 1920-1925. Jest również dokument – z dnia 5 lipca 1938 r. Komisariatu Rządu na m. st. Warszawę kierowany do Towarzystwa Oświaty Zawodowej ul. Koszykowa Nr 9 dot. dzierżawy placu przy ul. 11 Listopada. II wojna światowa nie przerwała działalności szkoły, bowiem gmach przy ul. Targowej 86 zajęli na początku okupacji Niemcy prowadząc w nich do dnia 14 września 1944 r. warsztaty szkolenia lotniczego dla swoich potrzeb.

W czasie Powstania Warszawskiego plac tuż przed szkołą w pewnym okresie walk był częścią frontu. Na szczęście tylko jedna bomba padła na gmach rozbijając salę gimnastyczna.

Działalność szkoły w okresie wojny miała w większości formę konspiracyjną. Okupant sprowadził zajęcia do formy zajęć warsztatowych. Usunięto z programu przedmioty ogólnokształcące, a oficjalna nazwa szkoły brzmiała: „STAATLICHE HANDWERKERSCHULE FÜR METALIGERBE IN WARSCHAW” co w tłumaczeniu na język polski brzmi: „Państwowa Rzemieślnicza Szkoła Ślusarska w Warszawie”. Celem polityki szkolnej okupanta było przyuczenie do zawodu z późniejszym wykorzystaniem dla swojego przemysłu zbrojeniowego. Dzięki tajnemu nauczaniu i poświęceniu polskich nauczycieli w latach okupacji szkołę ukończyło około 300 absolwentów.

Tuż po wyzwoleniu Pragi 17.IX.1944 r. szkoła wznowiła swoją działalność. Przystąpiono do usuwania zniszczeń w zdewastowanym budynku. Mimo trwających jeszcze działań wojennych, tu najwcześniej w całym mieście rozpoczynają się pierwsze lekcje. Po wyzwoleniu Warszawy 17.01.1945 r. zakończono remont szkoły.

Powojenna działalność szkoły ściśle związana jest z rozwijającym przemysłem motoryzacyjnym, obrabiarkowym, optycznym i radiowym, a szczególnie z fabryką samochodów osobowych na Żeraniu. Liczba i rodzaj nauczanych specjalności i zawodów uzależnione były od potrzeb przemysłu praskiego. Stąd obok Technikum Mechanicznego powstaje Technikum Budowy samochodów z utworzonym wydziałem dla Pracujących.

Warsztaty szkolne utrzymują wysoki poziom kształcenia zawodowego, czego dowodem jest wyprodukowanie w 1948 r. prototypu tokarki o symbolu TTU – 18.

W 1954 r. w warsztatach szkolnych został wykonany pierwszy w Polsce skuter, a także prototypy następujących obrabiarek i urządzeń:

a) wiertarki kolumnowej WK-32, która została wprowadzona przez Ministerstwo Oświaty do produkcji w szkołach na terenie Polski.

b) wiertarki stołowej WS-15 ze stałą produkcją na miejscu

c) koperciarki (pomysł racjonalizatorski) i torebkarki, obliczonych na zużycie papieru odpadowego.

szkola1https://zs33.pl/wp-content/uploads/2016/10/szkola1-60x60.jpg 60w" sizes="(max-width: 150px) 100vw, 150px" style="box-sizing: inherit; margin: 0px 2rem 2rem 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; outline: 0px; font-size: 14px; background: 0px 0px; border: none; text-decoration: none; max-width: 100%; height: auto; float: left; display: inline;">Wszystkie urządzenia były eksponowane na wystawie racjonalizatorów w PKiN w Warszawie. W latach 1954-70 szkoła nasza prowadziła, także eksternistyczne egzaminy, w zakresie technikum budowy samochodów w specjalnościach: budowa samochodów, budowa maszyn, obróbka skrawaniem, budowa silników, naprawa i eksploatacja pojazdów samochodowych. Szkoła prowadziła też egzaminy kwalifikacyjne na tytuł mistrza w zawodach: ślusarz narzędziowy, tokarz, frezer, szlifierz, kowal, galwanizer, hartownik, elektromechanik ogólny, elektryk samochodowy, ślusarz samochodowy silników spalinowych, ślusarz samochodowy podwozi, oraz egzaminy czeladnicze w tych samych zawodach.

Jednym z największych osiągnięć szkoły w tym czasie jest uzyskanie przez ucznia Kazimierza Zienkiewicza patentu nr 62157 na ostrzałkę do narzynek.

Widok szkoły od strony ul. Inżynierskiej ( 1964r.)https://zs33.pl/wp-content/uploads/2016/10/szkola2-60x60.jpg 60w" sizes="(max-width: 150px) 100vw, 150px" style="box-sizing: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; outline: 0px; font-size: 14px; background: 0px 0px; border: none; text-decoration: none; max-width: 100%; height: auto;">
Widok szkoły od strony ul. Inżynierskiej ( 1964 r.)

Mimo tak różnych form kształcenia zawodowego szkoła nie była w stanie zaspokoić ciągle rosnącego zapotrzebowania rynku pracy. Zrodziła się w tej sytuacji potrzeba budowy nowego obiektu szkolnego, który został zlokalizowany przy ul. Marchlewskiego 69 (obecnie ul. Jana Pawła II). Do nowej szkoły w roku 1970 odeszły z ul. Targowej 86 klasy samochodowe Technikum i Zasadniczej Szkoły Zawodowej, w macierzystej pozostały: Technikum Mechaniczne nr 6 o specjalności: budowa maszyn i obróbka skrawaniem oraz Zasadnicza Szkoła Zawodowa ucząca w zawodach: tokarz, szlifierz, frezer, ślusarz maszynowy.

Od 1975 r. w związku ze zmianą kierunków nauczania szkoła otrzymała nazwę:

  • Zespół Szkół Mechanicznych nr 3 w skład którego wchodziły następujące typy szkół:
  • Technikum Mechaniczne nr 6
  • Technikum Mechaniczne po ZSZ
  • Liceum Zawodowe nr 8
  • Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 7
  • Technikum (wieczorowe) dla Dorosłych

W ostatnich latach podjęto współpracę w zakresie kształcenia praktycznego z zakładem MERCEDES – BENZ CENTRYM SERVICE z o.o., autoryzowanym dealerem motocykli MGP-YAMAHA, oraz z wieloma prywatnymi stacjami naprawy samochodów.

Warsztaty szkolne od lat siedemdziesiątych działały jako gospodarstwo pomocnicze typu 03. Zysk przynosiły: produkcja wyrówniarek do drewna, imadeł ślusarskich. Szkoła współpracowała z FABRYKĄ POMP dla której uczniowie wykonywali podzespoły potrzebne do produkcji pomp. W ramach usług dla ludności wykonywano: kraty, bramy, ogrodzenia z montażem u klienta, ścianki działowe do zabudowy korytarzy w blokach mieszkalnych.

17.04.2002 r. Rada Powiatu Warszawskiego uchwaliła przeniesienie dwóch typów szkół z ul. Jagiellońskiej 57 na ul. Targową 86. Decyzją tą objęto XXIX Liceum Ogólnokształcące im. Ignacego Łukaszewicza, oraz Technikum Przetwórstwa Skóry im. I. Łukaszewicza.

Od 1 września 2002 r. w wyniku połączenia ZS nr 17 i ZSM nr 3 powstał Zespół Szkół nr 33. W skład którego weszły następujące typy szkół:

  • XXIX Liceum Ogólnokształcące im. Ignacego Łukaszewicza,
  • Technikum Przetwórstwa Skóry im. I. Łukasiewicza,
  • Technikum nr 6 z klasami o specjalnościach: obsługa i naprawa pojazdów samochodowych,
  • Technikum Mechaniczne nr 6
  • Technikum Mechaniczne po ZSZ
  • Liceum Zawodowe nr 8
  • Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 7
  • Od 1 września 2002 r. w wyniku połączenia ZS nr 17 i ZSM nr 3 powstał Zespół Szkół nr 33. W skład którego weszły następujące typy szkół:

    • XXIX Liceum Ogólnokształcące im. Ignacego Łukaszewicza,
    • Technikum Przetwórstwa Skóry im. I. Łukasiewicza,
    • Technikum nr 6 z klasami o specjalnościach: obsługa i naprawa pojazdów samochodowych,
    • Technikum Mechaniczne nr 6
    • Technikum Mechaniczne po ZSZ
    • Liceum Zawodowe nr 8
    • Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 7
    • Technikum (wieczorowe) dla Dorosłych
    • mgr inż. Marek Tomasiewicz, dyrektor szkoły od 2006 do dzisiaj
    • mgr inż. Marek Tomasiewicz, dyrektor szkoły od 2006 do dzisiaj

      Nauka zawodu odbywała się w wielu zakładach współpracujących ze szkołą, a zwłaszcza z FSO na Żeraniu, WARSZAWSKĄ FABRYKĄ POMP, ZAKŁADEM TRANSPORTU SAMOCHODOWEGO „POCZTA POLSKA”, w MIEJSKICH ZAKŁADACH AUTOBUSOWYCH.

      W ostatnich latach podjęto współpracę w zakresie kształcenia praktycznego z zakładem MERCEDES – BENZ CENTRUM SERVICE z o.o., autoryzowanym dealerem motocykli MGP-YAMAHA, oraz z wieloma prywatnymi stacjami naprawy samochodów.

      Dyrektorzy (1917 – 2016)

      • inż. Józef Pierzchlewicz (1917-1920)
      • inż. Kazimierz Wolski (1920-1937)
      • inż. Władysław Gordziałkowski (1937-1944)
      • Stefan Lisak (1944-1947)
      • Kazimierz Gromelski (1947-1950)
      • Stefan Jażwiński (1950-1951)
      • Bogusław Przybylski (1951-1953)
      • Kazimierz Gromelski (1953-1958)
      • mgr inż. Antoni Wojtas (1958-1976)
      • mgr Zdzisław Żelazo (1976-1980)
      • mgr inż. Tadeusz Pyrek (1980-1988)
      • mgr Marian Pacholak (1988-1996)
      • mgr Henryk Tryniszewski (1996-2006)
      • mgr inż. Marek Tomasiewicz (od 2006 do chwili obecnej)
We use cookies

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.